Ανήθικα παιχνίδια από ανίκανους πολιτικάντες στην πλάτη του λαού

ΠΗΓΗ: ΑΙΧΜΗ

του Μ. Ιγνατίου

Πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ανακουφίστηκαν ακούγοντας την είδηση ότι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο -μετά την Ευρωπαϊκή Ενωση- συμφώνησε να εγκρίνει τα νέα δάνεια για τη χώρα μας, που αυξάνουν το χρέος σε ασύλληπτα ύψη. Με μία απλή αριθμητική και ανάλυση είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποπληρωθούν. Ανακουφίστηκαν επειδή είχαν πειστεί ότι η χρεωκοπία ήταν προ των πυλών και επειδή οι πάντες την έχουν ταυτίσει με εικόνες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Υπάρχουν, βεβαίως, και αρκετοί που δεν πείστηκαν από το παιγνίδι των εκβιασμών και των απειλών, που εκπορεύθηκαν από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον και αναπαρήχθησαν στην Αθήνα. Οι κινδυνολόγοι ανέφεραν πως αν δεν υποκύψουμε στις ορέξεις της Τρόϊκας, η Ελλάδα θα χαθεί. Και πριν αρχίσετε την κριτική, να μου επιτρέψετε να σας υπενθυμίσω πως όλοι αυτοί ΔΕΝ πείθονται, διότι θυμούνται ότι οι εκβιασμοί και οι απειλές ήταν οι ίδιοι ακριβώς και τους μήνες πριν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου οδηγήσει την Ελλάδα στα γρανάζια του μηχανισμού της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Και επειδή σιγά-σιγά ανοίγουν στόματα και ο λαός πληροφορείται ότι στην πλάτη του παίχθηκαν ανήθικα παιγνίδια από ανόητους πολιτικάντηδες, δικαιολογημένα πολλοί άνθρωποι είναι πολύ δύσκολο να πειστούν.

Έρευνα-Σοκ για τη Φτώχεια

 wwww.epikaira.gr

Περισσότερα από τρία εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα είναι φτωχοί, αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα εργασίας...     και ζουν με σοβαρές υλικές στερήσεις. Ο αριθμός, μάλιστα, αυτός, των 3.030.900 ανθρώπων που έχουν εμπλακεί στην περιδίνηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αφορά στη χρονική περίοδο πριν από την άνοιξη του 2010, οπότε η χώρα ενεπλάκη στην περιπέτεια που ξεκίνησε με το πρώτο Μνημόνιο. Ο αριθμός προκύπτει από τα πλέον πρόσφατα στοιχεία που διαθέτουμε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή και τη Eurostat.

Τι συνέβη, όμως, από τότε μέχρι τώρα; Η επιστημονική αποτύπωση από το Ινστιτούτο Κοινωνικής Πολιτικής του ΕΚΚΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Ο δείκτης απόγνωσης που πιστοποιεί τον κίνδυνο για χαμηλό ή μηδενικό εισόδημα από μισθωτή εργασία ήταν 0,199. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν ένα στα πέντε νοικοκυριά μισθωτών βρισκόταν ήδη τότε σε δεινή κατάσταση. Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, το γ' τρίμηνο 2011, ο δείκτης είχε ανέβει στο 0,272. Δηλαδή, ένα στα τέσσερα νοικοκυριά πλέον ζει το ζόφο του οικονομικού αδιεξόδου. Όταν ο δείκτης φτάσει στη μονάδα, σημαίνει ότι σε ενάμισι εκατομμύριο νοικοκυριά μισθωτών κανένα μέλος δεν θα εργάζεται. «Τότε θα έρθει η κόλαση»…

Πλησιάζει το τέλος της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής δομής;

ΠΗΓΗ: Αριστερό Βήμα της Αρ. Αλαβάνου Ενώ η Α. Μέρκελ ετοιμάζεται να τοποθετήσει επικεφαλής του Eurogroup, τον Β. Σόιμπλε, στη θέση του αποχωρούντος τον Μάιο Ζ.-Κ. Γιουνγκέρ,  ψίθυροι αλλά και  πιο ηχηρές συζητήσεις για την υπερβολική ισχύ της Γερμανίας διαχέονται σε όλη την Ευρώπη. Μπορεί η Γερμανία –και άλλοι--να το ξορκίζουν, αλλά η ιστορία έχει αποδείξει ότι η υπερβολική συγκέντρωση ισχύος προκαλεί πάντα αντισυσπειρώσεις εξισορρόπησης. Η στρατηγική που θα ακολουθήσει η γερμανική ηγεσία γίνεται αντικείμενο αναλύσεων και πέραν του Ατλαντικού, όπως φαίνεται από την τελευταία δημοσίευση της αμερικανικής γεωπολιτικής επιθεώρησης Stratfor με τίτλο “Η κατάσταση του κόσμου: η στρατηγική της Γερμανίας”. Οι Γερμανοί ιθύνοντες καλύπτουν αισχυντηλά τη δύναμή τους, φοβούμενοι την ιστορία, υποστηρίζει άρθρο του Guardian ("Germany, Europe΄s reluctant Goliath, is hiding its true strength" 16/3/12), προειδοποιώντας και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να μην την ξεχάσουν, προκειμένου να μην καταρρεύσει αυτό το θεάρεστο δημιούργημα που λέγεται Ε.Ε, και αναπαράγοντας τον καταστατικό μύθο της: η Ευρωπαϊκή Κοινότητα δημιουργήθηκε για να κλείσει οριστικά η σελίδα των πολέμων, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι ήταν ένα ηγεμονικό σχέδιο που άνοιξε τη σελίδα του Ψυχρού Πολέμου και πολλών τοπικών θερμών, μεταξύ των οποίων και των Βαλκανικών της δεκαετίας του 1990, των πρώτων ύστερα από πολλές δεκαετίες σε ευρωπαϊκό έδαφος. Τα δύο άρθρα αξίζουν για να δει κανείς τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αρχίζουν να εκδηλώνονται και τις αντιδράσεις που προκαλούν.

Tο... καναρίνι της ΕΛΣΤΑΤ

zoom

ΠΗΓΗ: Το Ποντίκι

Την ηλεκτρονική αλληλογρα­φία μεταξύ του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου και παραγόντων του ΔΝΤ και της Eurostat έχει το «Π» στην κατοχή του και δημοσιεύει σήμερα. Από αυτά τα έγγραφα της ντροπής, που δημοσιεύ­ονταιολόκληρα, δημιουργείται η βάσιμη εντύπωση ότι ο Γεωργίου λειτούργησε κατά κύριο λόγο ως υπάλληλος του ΔΝΤ και της Eurostat και... παρεμπιπτόντως ως επι­κεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρ­χής.

Αρχικά παρουσιάζεται η ηλεκτρονική αλληλογραφία τουΓεωργίου με τον Hallgrimur Snorrason (πρό­σωπο επικοινωνίας μεταξύ Εurostat και ΕΛΣΤΑΤ επί τεχνικών θεμάτων). Το ζήτημα που τους απασχολούσε, όπως φαίνεται από τα ηλεκτρονικά μηνύμα­τα που αντάλλαξαν οι Γεωργίου - Snorrason, είχε να κάνει με προτεινόμενες αλλαγές επί του ιδρυτικού της ΕΛΣΤΑΤ Νόμου 3832/2010, με στόχο την κα­τάργηση όλων των αρμοδιοτήτων του αντιπροέδρου και των υπόλοιπων με­λών του Δ.Σ. και τηνενίσχυση των αρ­μοδιοτήτων του προέδρου - δηλαδή του ίδιου του Γεωργίου.

Η αλληλογραφία αρχίζει με μήνυ­μα του Γεωργίου, ο οποίος υποβάλλει «θέματα για προβληματισμό» στον Hallgrimur Snorrason. Ακολουθεί η απάντηση του Ευρωπαίου τεχνοκρά­τη με σαφείς υποδείξεις για τη δημι­ουργία του νέου νόμου. Η προσπά­θεια ολοκληρώνεται με μήνυμα του Γεωργίου προς τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν, από τον οποίο ζη­τά να... βοηθήσει να περάσει ο νέος νόμος.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΙΚ ΧΟΜΠΣΜΠΑΟΥΜ

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ

Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου «Πώς να αλλάξουμε τον κόσμο: Μαρξ και Μαρξισμός, 1840 – 2011» (μεταφράστηκε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Θεμέλιο), ο γνωστός μαρξιστής ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό «In these times», στις αρχές του 2012. Σε αυτή είχε την ευκαιρία να μιλήσει όχι μόνο για το παρελθόν, αλλά και για το παρόν των αραβικών εξεγέρσεων και της κρίσης.

Στην παρούσα περίοδο διαθέτουμε δύο οχήματα αλλαγής, την Αραβική Άνοιξη και το Κίνημα Occupy. Τι μπορεί πραγματικά να περιμένει κανείς από αυτά;

Η Αραβική Άνοιξη είναι ενθαρρυντική. Δεν περίμενα να δω στη διάρκεια της ζωής μου μια αυθεντική παλιομοδίτικη επανάσταση, με τους ανθρώπους να βγαίνουν στο δρόμο και να καθαιρούν δικτατορίες, κάτι σαν την επανάσταση του 1848, από όπου πραγματικά προέρχεται το όνομα Αραβική Άνοιξη. Θυμηθείτε ότι το 1848 ονομάστηκε Άνοιξη των Ανθρώπων. Ό,τι και να συμβεί στο μέλλον, το γεγονός αυτό είναι τεράστιας σημασίας. Υπήρξαν και άλλες θετικές εξελίξεις χάρη στην εξαιρετική ευκολία με την οποία είναι μπορούν εξαιτίας της τεχνολογίας να κινητοποιηθούν οι νέοι. Το Κίνημα Occupy είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, όπως και οι πρόσφατες διαδηλώσεις στη Ρωσία. Δεν είναι πλέον δυνατόν να θεωρούμε δεδομένη την παθητικότητα των πολιτών. Υπάρχουν, όμως, και μειονεκτήματα. Οι άνθρωποι που παίρνουν την πρωτοβουλία δεν είναι αντιπροσωπευτική μειοψηφία, αλλά η κινητοποιήσιμη μειοψηφία, αυτό που συνήθιζα να ονομάζω «στρατό του καλού». Σε αυτήν την περίπτωση είναι ο στρατός των φοιτητών και των αντισυμβατικών. Το ζήτημα όμως είναι ότι αν τα πράγματα προχωρήσουν κι άλλο, μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχό τους. Ένας από τους λόγους που ήθελα να γράψω το τελευταίο βιβλίο μου ήταν ότι ήθελα να συνεχίσω να υπενθυμίζω στους νέους ότι είναι δυνατόν να αλλάξουμε τον κόσμο.

69 εκατ. πιστώθηκαν για απόρρητες δαπάνες το 2011!

ΠΗΓΗ:ΑΥΓΗ

Πουλακίδας Κ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 18/03/2012

Με τα υπουργεία ακόμη να μην έχουν ολοκληρώσει τον απολογισμό για τις απόρρητες δαπάνες τους, προκύπτει ότι σχεδόν 69 εκατ. ευρώ (για την ακρίβεια 68.985.966) εγγράφηκαν ως πιστώσεις το 2011. Σημειώνεται ότι τα χρήματα αυτά διοχετεύθηκαν μόνο από τέσσερα υπουργεία που διαθέτουν στον προϋπολογισμό τους κονδύλια για απόρρητες δαπάνες...

Πρόκειται για τα υπουργεία Εξωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Ανάπτυξης και Άμυνας. Τα στοιχεία για το 2011 και για το 2010 έχουν σταλεί στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, η οποία θα τα επεξεργαστεί. Αποδεικνύεται όμως ότι κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια κατευθύνονται προς άγνωστους παραλήπτες - μόνο το 2010 δόθηκαν 124.027.700 ευρώ.

Ειδικότερα το υπουργείο Εξωτερικών το 2011 έχει προβλέψει πίστωση 34.150.000 ευρώ, ενώ το 2010 ήταν η χρονιά της υπέρβασης δαπανών (όπως είχε αποκαλύψει και η "Αυγή" σε παλαιότερα δημοσιεύματά της). Έτσι το ΥΠΕΞ (με υπουργούς τους Γιώργο Παπανδρέου και Δημήτρη Δρούτσα...) έβαλε πίστωση 18.000.000 ευρώ και δαπάνησε 56.073.300 ευρώ! Δηλαδή από το ΥΠΕΞ διοχετεύθηκαν ουσιαστικά το 45% των μυστικών κονδυλίων του κράτους...

There is no Spanish siesta for the eurozone

ΠΗΓΗ: FT

W. Munchau

The markets have concluded that the eurozone crisis has ended. Several politicians said that they, too, believed that the worst was over. Complacency is back. I recall similar utterances in the past. Whenever there is some technical progress – an umbrella, a liquidity injection, a successful debt swap – optimism returns.

If you think the European Central Bank’s policies have “bought time”, you should ask yourself: time for what? Greece’s debt situation is as unsustainable as ever; so is Portugal’s; so is the European banking sector’s and so is Spain’s. Even if the ECB were to provide unlimited cheap finance for the rest of the decade, it would not be enough.

In Spain, most of the toxic debt is held in the private sector. The debt level of the private sector, namely households and non-financial corporations, was 227.3 per cent of gross domestic product at the end of 2010, according to Eurostat. Last year’s data are not out yet, but the number will be down only a little. One of the areas where adjustment is happening is in the housing market. The best index for Spain is the new series by the National Institute of Statistics, which shows the overall index for house prices fell by 11.2 per cent last year alone, but was only down 21.7 per cent from the peak in the third quarter of 2007. We should remember the Spanish bubble was much more extreme than others, but prices have only come down by around a fifth. In the Madrid region the movements have been more vigorous, with a peak-to-trough fall of 29.5 per cent.

Η αμαρτωλή Ελλάδα και η… ενάρετη Ολλανδία

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

Δεν είναι λίγες οι φορές που η Ολλανδία «κούνησε το δάχτυλο» στην Ελλάδα, κατηγορώντας την ότι δεν συμμορφώνεται στις υποδείξεις της Ε.Ε. Κι όμως έφτασε η ώρα που οι ίδιοι οι Ολλανδοί αμφισβητούν την σκληρή πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν οι «σύμμαχοι» Γερμανοί, καθώς τα δημοσιονομικά τους κινδυνεύουν με εκτροχιασμό!

Το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου στην Ευρώπη,  με τους αναλυτές να εκτιμούν ότι παρά την επιτυχία του PSI, αυτό δεν αρκεί για να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος και να έρθει στη χώρα η πολυπόθητη ανάπτυξη.

Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι φωνές που εναντιώνονται στη σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία και τα μέτρα λιτότητας που επιβάλει η Γερμανία στις χώρες της ευρωζώνης, με τις φωνές της αμφισβήτησης να φτάνουν ακόμη και στην Ολλανδία, χώρα η οποία αποτελεί την μεγαλύτερη σύμμαχο της Γερμανίας στην εφαρμογή της αδιέξοδης αυτής πολιτικής, ωστόσο φαίνεται πως φέτος θα βγει εκτός στόχου για το έλλειμμα, γεγονός που αναιρεί τα όσα υποστήριζε όλο αυτό το διάστημα και την αφήνει ανεπανόρθωτα εκτεθειμένη στους ευρωπαίους εταίρους!

Εμετική κοινοβουλευτική αλητεία σε παροξυσμό

ΠΗΓΗ: Aformi

Οι κοινοβουλευτικές εκλογές πλησιάζουν, η ημερομηνία διεξαγωγής τους, δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι πάρα πολύ κοντά. Στην πραγματικότητα η προεκλογική περίοδος έχει ήδη αρχίσει. Με ποιο τρόπο γίνεται αυτό αντιληπτό; Μα… με πολύ απλό τρόπο:

Η κοινοβουλευτική αλητεία βρίσκεται σε παροξυσμό!

Η εποχή των μνημονίων ακύρωσε μια από τις βασικότερες (και επαναλαμβανόμενες) κοινοβουλευτικές ατιμίες: τη δωρεάν παροχολογία στην οποία επιδίδονταν προεκλογικά τα κόμματα εξουσίας. Ήταν μια δωρεάν απάτη. Το κόμμα που κέρδιζε τις εκλογές απλά «ξεχνούσε» τις προεκλογικές υποσχέσεις του. Κανείς δεν μπορούσε να το υποχρεώσει να τις τηρήσει. Το προεκλογικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ «Λεφτά Υπάρχουν» αποτελεί, με τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που ακολούθησε, το απόλυτο μνημείο κοινοβουλευτικής προστυχιάς. «Άλλο τι λέμε προεκλογικά, άλλο τι κάνουμε μετεκλογικά», αυτό είναι εγγεγραμμένο στο DNA των απατεώνων του κοινοβουλευτισμού.

Ωστόσο, σήμερα και τα δυο κόμματα εξουσίας είναι απολύτως δεσμευμένα στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα, επομένως, προεκλογική παροχολογία γιοκ.

Ο παλιός είναι αλλιώς

Όμως, σαν τις παλιές πουτάνες στο κουρμπέτι, οι κομματικές γραφειοκρατίες εφευρίσκουν νέους τρόπους εξαπάτησης (ή τουλάχιστον προσπαθούν). Το προεκλογικό έργο που παίζεται από ΠΑΣΟΚ (κυρίως) και ΝΔ σε αυτήν την προεκλογική περίοδο έχει δυο μέρη.

Το πρώτο μέρος του έργου γίνεται με τη συνδρομή των «εταίρων» μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέχρι τώρα η τρόικα ήταν «αυστηρή» με τις ελληνικές κυβερνήσεις για τις, υποτιθέμενες, «καθυστερήσεις» στην επιβολή των πλέον επαχθών νεοφιλελεύθερων μέτρων. Ξαφνικά, τις τελευταίες μέρες, οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας έγιναν ρόδινες. Οι «εταίροι» μας προβλέπουν τώρα, ότι αν εφαρμοστεί με ακρίβεια ο νεοφιλελεύθερος τυφώνας, το δημόσιο χρέος θα βρίσκεται κάτω του 120%, ενδεχομένως και στο 115%, το 2020!