Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Why Greece should default and exit the euro



ΠΗΓΗ: The Telegraph

Washington’s Center for Economic and Policy Research (CEPR) has just published a note comprehensively kicking the Greek rescue plan - and the international leaders driving it. The note is called “More Pain, No Gain for Greece: Is the Euro Worth the Costs of Pro-Cyclical Fiscal Policy and Internal Devaluation?” but the authors’ answer is clear: Greece would be far better off defaulting and quitting the euro
.
Unlike the troika’s messy efforts, the CEPR’s arguments are clear and compelling.
Greece has already suffered among the worst losses of output from financial crises in the 20th and 21st centuries, says the CEPR. Even if the economy starts to recover, Greece will have lost 15.8pc of GDP since its peak.
Greece is paying crippling interest rates of 6.8pc of GDP - one of the highest rates in the world. In the eurozone, only two are above 4pc - Italy and Portugal. It seems unlikely that the bailout will bring the interest payments down.
It’s getting worse. The CEPR says: “The economy continues shrinking and this makes it even more difficult to make revenue targets. The IMF has consistently underestimated the loss of GDP for Greece, lowering its projections by a huge 6.9pc since its First Review of the Stand-By Arrangement in September 2010.”

Tο σύνδρομο του λουστράκου



thumb
Του Σταύρου Χριστακόπουλου
«Εγώ, ξέρετε, δεν έχω γεννηθεί ούτε υπουργόςούτε αντιπρόεδρος, αλλά έχω ξεκινήσει από τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης και ξέρω τι σημαίνει μεροδούλι - μεροφάι». Θα μπορούσε να είναι λαϊκός τραγουδιστής, από αυτούς που με την τσίμπλα στο μάτι ψαρεύουν την πελατεία τους στα πρωινάδικα. Ίσως ακόμη και πρωταγωνιστής σεμελό του πενήντα. Ο φτωχός πλην έντιμοςλουστράκος. Όμως, όχι! Είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπαδήμου και υπουργός ΟικονομικώνΕυάγγελος Βενιζέλος.
Ο Βενιζέλος χθες βράδυ, στο κεντρικό δελτίο του Mega, άρχισε την προεκλογική του εκστρατεία. Απολαύοντας όλα τα ωφελήματα μιας συνέντευξηςσε ώρα τηλεοπτικής αιχμής, προσπάθησε να γίνει κι αυτός ένα «παιδί του λαού», κατά το θρυλικό στερεότυπο του λουστράκου. Είναι ένα εξαιρετικά επιτυχημένο πρότζεκτ, το οποίο προφανώς αντέγραψε από τον εξ ίσου επιτυχημένο κομφερασιέ Γιώργο Καρατζαφέρη.
Και είναι πράγματι άξιος θαυμασμού. Και μίμησης ακόμη. Το φτωχόπαιδο από τη Θεσσαλονίκη, που έφτασε με κόπο και προσωπικές θυσίες να γίνει ο σωτήρας της πατρίδας (μας):
«Πετύχαμε να μειωθεί το ιστορικό βάρος του χρέους κατά 110 δισ. ευρώ, κατά 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Ο κάθε Έλληνας, τα 10 εκατομμύρια Ελλήνων βγάζουν από την πλάτη τους 11.000 ευρώ ο καθένας».

Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑ ΤΟ PSI

Greece and those wild and crazy guys at the European Central Bank



ΠΗΓΗ: AlJazeera
by Dean Baker (CEPR)

Washington, DC - I have been following the European sovereign debt crisis since it first developed more than two years ago. It was evident from the beginning that the conditions on the debtor nations being demanded by the "troika" of the European Central Bank, the European Union, and the International Monetary Fund were both onerous and counterproductive.
This view has been confirmed by the fact that the debtor countries have missed target after target and that growth has consistently come in far below projections. (Actually, the crisis countries have been contracting for much of the past two years.) This could leave analysts guessing as to what economic reasoning lies behind the troika’s conditions.

Last week I got the answer when I had occasion to meet with a high-level EU official. There is no economic reasoning behind the troika’s positions. For practical purposes, Greece and the other debt-burdened countries are dealing with crazy people. The pain being imposed is not a route to economic health; rather, it is a gruesome bleeding process that will only leave the patient worse off. The economic doctors at the troika are clueless when it comes to understanding a modern economy.

Icelandic Anger Brings Debt Forgiveness in Best Recovery Story



Πηγή: Bloomberg
Icelanders who pelted parliament with rocks in 2009 demanding their leaders and bankers answer for the country’s economic and financial collapse are reaping the benefits of their anger.
Since the end of 2008, the island’s banks have forgiven loans equivalent to 13 percent of gross domestic product, easing the debt burdens of more than a quarter of the population, according to a report published this month by the Icelandic Financial Services Association.
“You could safely say that Iceland holds the world record in household debt relief,” said Lars Christensen, chief emerging markets economist at Danske Bank A/S in Copenhagen. “Iceland followed the textbook example of what is required in a crisis. Any economist would agree with that.”

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΣΩΘΗΚΑΜΕ



Πηγή: ΕΘΝΟΣ 23 Φεβρουαρίου 2012
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Κανένας ενθουσιασμός δεν επικρατούσε χθες στον διεθνή Τύπο για τα αποτελέσματα της συνόδου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης και τη διακηρυσσόμενη «διάσωση» της χώρας μας. Εν πρώτοις σχεδόν όλοι οι αναλυτές ομολογούν ότι αποφεύχθηκε η άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας τον επόμενο μήνα, όταν η κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει 14,5 δισεκατομμύρια ευρώ στους δανειστές της, ποσό που δεν είχε και δεν επρόκειτο να βρει.
Από εκεί και πέρα έγινε καθαρό ότι και τα 130 δισεκατομμύρια του νέου δανείου θα πάνε όλα στους δανειστές και κάποιο τμήμα τους για κεφαλαιακή αναπλήρωση των ελληνικών τραπεζών, που σαν να μην έφταναν τα χάλια τους, εξαθλιώθηκαν πλήρως με το εξοντωτικό κούρεμα. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται ούτε ένα ευρώ να πέσει στην πραγματική οικονομία! Ακρως αποκαρδιωτικό συμπέρασμα.
Το γεγονός μάλιστα ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν τελικά 50 δισεκατομμύρια ευρώ για την επανακεφαλαιοποίησή τους, συρρικνώνει δραστικά τις δυνατότητές τους να χορηγήσουν δάνεια σε επιχειρήσεις και ιδιώτες στο ορατό μέλλον.

Θα το θυμηθούμε;



Το Σύνταγµα δεν το γράφει ο Θεός. Το γράφει ο συσχετισμός των οικονομικών - πολιτικών - κοινωνικών δυνάμεων που δρουν σε μια κοινωνία. Υπ’ αυτήν την έννοια τα όσα πρωτοφανή ακούμε περί της απαίτησης των Γερμανών (που είναι φίλοι μας) και των λοιπών τοκογλύφων «εταίρων» μας για την αλλαγή του Συντάγματος της χώρας, προκειμένου οι πιστωτές να αποκτήσουν πλεονέκτημα προτίμησης έναντι του ελληνικού λαού, είναι τουλάχιστον αστεία.
♦ Εκτός αν η Μέρκελ είναι... θεά.
♦ Εκτός αν ο Παπαδήμος είναι ο εκλεκτός του έθνους Μωυσής που παρέλαβε τις δέκα δημοσιονομικές εντολές από τον παντοδύναμο Σόιμπλε και ανέλαβε την αποστολή να οδηγήσει τον λαό στη Γη της Γερμανικής Δημοσιονομικής Επαγγελίας...
♦ Εκτός αν όλοι εμείς, η ελληνική κοινωνία, έχουμε καταντήσει ένα κοπάδι κότες σαν αυτές που εκτρέφονται ακίνητες στα ορνιθοτροφεία, μεγαλώνουν με φαστ φουντ και φωτισμό ημέρας 24 ώρες το 24ωρο με μόνο προορισμό το σφάξιμο...

Οι «σχιζοειδικοί» της οικονομίας και τα ανεπιτυχή πειράματα



Η Ελλάδα μπορεί να έχει γίνει «πεδίο πειραματισμού» για τους «σχιζοειδικούς της οικονομίας», όπως υποστήριξε το εβδομαδιαίο αυστριακό πολιτικοοικονομικό περιοδικό «Προφίλ». Ωστόσο όλα δείχνουν πως το ίδιο ανεπιτυχές πείραμα εφαρμόζεται ήδη στην Πορτογαλία και στην Ισπανία.
Σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις Λισαβόνα και Μαδρίτη προκειμένου να αποτρέψουν ένα πτωτικό σπιράλ παρόμοιο με εκείνο που έφερε την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, κάνουν εκκλήσεις για περισσότερα κεφάλαια διάσωσης και περισσότερο χρόνο, εν μέσω προειδοποιήσεων για έντονα ρήγματα στην εύθραυστη κοινωνική υποστήριξη του προγράμματος προσαρμογών. Τα σχετικά δημοσιεύματα δημιουργούν εκ νέου προβληματισμό για τις διαστάσεις που μπορεί να λάβει το επόμενο διάστημα η δημοσιονομική κρίση και κυρίως για την ανικανότητα των ευρωπαίων να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Τα ατέρμονα προγράμματα λιτότητας που υιοθέτησαν οι χώρες PIIGS (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία) απειλούν να συνθλίψουν τις εθνικές οικονομίες και να οδηγήσουν σε εξέγερση τις κοινωνίες. Αντίθετα, η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού και της αγοράς εργασίας θα ήταν ευνοϊκή για τις μακροπρόθεσμες αναπτυξιακές προοπτικές τους. Τα τελευταία δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι έγιναν ειδήμονες του φαύλου κύκλου των προγραμμάτων λιτότητας, τα οποία προκαλούν ταυτόχρονη συρρίκνωση της οικονομίας και αφαιρούν κεφάλαια από τον ιδιωτικό τομέα. Η ύφεση, από τη μεριά της, σημαίνει ότι τα φορολογικά έσοδα δεν πρόκειται να αυξηθούν όσο θα το ήθελε η κυβέρνηση, οπότε με τη σειρά του ότι το έλλειμμα δεν υποχωρεί, ενώ ως ποσοστό μειωμένου ΑΕΠ η υποχώρησή του είναι ακόμη μικρότερη.