Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΝΤΓΚΑΡ ΠΟΝΣΕ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟ

Πρώην Πρόεδρος των συνδικάτων του Ισημερινού καιπρώην ηγετικό στέλεχος του ΚΚ, ο 'Eντγκαρ Πόνσε επελέγη από τον Πρόεδρο του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα για τη θέση τουΠρέσβη στην Κούβα, που θεωρείται μια από τις πλέον, αν όχι η πιο σημαντική της διπλωματίας των λατινοαμερικανικών κρατών. Ηπρώτη ερώτηση που τού έκανα, συναντώντας τον στην Αβάνα, ήταν τί γίνεται στον Ισημερινό. Η απάντηση διήρκεσε ένα δίωρο και τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα, ώστε να μεταφέρω τα κύρια σημεία της στους αναγνώστες των Επικαίρων.
Ο διορισμός του Ραφαέλ Κορέα, το 2005, στη θέση του Υπουργού Οικονομικών του Ισημερινού από τον Πρόεδρο Παλάσιο δεν προμήνυε κάτι το συγκλονιστικό. Κανείς δεν περίμενε από τον νέο Υπουργό να κάνει κάτι ριζικά διαφορετικό από τους προκατόχους του. 'Aντε μερικές δηλώσεις για τα μάτια του κόσμου, μερικές διακοσμητικές αλλαγές και στο τέλος όλα τα ίδια μένουν. Η πολιτική ως απάτη δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα.

SOS: ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ!



ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΔΩΡΟ ΣΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ Η ΕΚΧΩΡΗΣΗ KΛΙΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ!
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΗ ΥΓΕΙA!
Έντονες αντιδράσεις προκαλεί η απόφαση του υπουργείου Υγείας να παραχωρήσει 556 κρεβάτια του ΕΣΥ σε πολίτες που έχουνιδιωτική ασφάλιση, με στόχο την ενίσχυσητων εσόδων. Σύμφωνα με τα Νέα, η διάθεση των κλινών θα γίνει μέσω συμβάσεων που θα υπογραφούν μεταξύ των διοικητών τωνΥγειονομικών Περιφερειών και τωνιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Όπως αναφέρεται στη σχετική υπουργική απόφαση των υπουργών Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου και αναπληρωτή Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη η οποία αναμένεται να δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, οι συμφωνίες του ΕΣΥ με τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να έχουν επισφραγιστείέως τα τέλη Σεπτεμβρίου.

Wolff R.: Deepening Crisis



by: Richard D. Wolff, Truthout | News Analysis
Standard & Poor's downgrades US debt, stock markets gyrate around the world, Sarkozy and Merkel perform yet another empty summit, the Chinese and Japanese economies look worrisome. Serious commentators worry about global recession, another global banking collapse, eurozone dissolution and austerity programs that only make matters worse. Nouriel Roubini, famed professor at NYU's Stern School of Business asks this month, "Is Capitalism Doomed?" His answer: maybe.
The crisis of capitalism that erupted in mid-2007 now enters its fifth year. It grew out of excessive debts of US households and enterprises (especially financial enterprises) that their underlying incomes and wealth could not sustain. Key to the crisis was real wage stagnation since the mid-1970s. As the cost of the American Dream kept rising while real wages did not, households borrowed (mortgages, credit cards, student and car loans). Debts accumulated on the basis of stagnant real wages. That unsustainable credit bubble blew in 2007. Nothing since has significantly relieved or alleviated that basic contradiction. With high unemployment, total wage incomes have fallen and little extra credit will flow to already over-indebted workers. The crisis deepens as US demand remains hobbled.

Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία: γιατί οι συμφωνίες με την Τρόικα είναι απεχθείς;




των Renaud Vivien, Eric Toussaint*

 Μτφ: Γ. Μητραλιάς

Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είναι οι τρεις πρώτες χώρες της Ευρωζώνης που τέθηκαν υπό τη κηδεμονία των πιστωτών τους συνάπτοντας σχέδια «βοήθειας» με τη «Τρόικα» που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Όμως αυτές οι συμφωνίες, που γεννάνε νέα χρέη και που επιβάλλουν στους λαούς μέτρα λιτότητας χωρίς προηγούμενο, μπορούν να αμφισβητηθούν στη βάση του διεθνούς δικαίου. Πράγματι, αυτές οι συμφωνίες είναι «απεχθείς»  και άρα άνομες. Όπως το τονίζει η θεωρία του απεχθούς χρέους, «τα χρέη των Κρατών πρέπει να έχουν συναφθεί και τα απορρέοντα κεφάλαια να έχουν χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες και τα συμφέροντα του Κράτους» (1). Όμως, τα δάνεια της Τρόικα χορηγούνται υπό τον όρο της λήψης μέτρων λιτότητας που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και που δεν θα επιτρέψουν σε αυτά τα Κράτη να βγουν από τη κρίση.