Τα ψέματα της κυβέρνησης δεν έχουν τέλος...

Πηγή: Greek Rider

1ο ψέμα: "Οι τράπεζες είναι ισχυρές, απόδειξη ότι κάνουν προσφορές για αγορές και συγχωνεύσεις όπως αυτή της Πειραιώς"........ Τι να πούμε όταν ακούμε τέτοιες βλακείες; Η αλήθεια είναι ότι αν οι τράπεζες ήταν ισχυρές δεν θα χρειαζόταν να εξαγοράσουν την Αγροτική τράπεζα ή το ΤΤ ούτε να προχωρήσουν εσπευσμένως σε συγχωνεύσεις καθώς πλησιάζουν τα stress tests. Εδώ δεν περνάει τα στρες τεστ η ΗYPO θα τα περάσουν οι δικές μας; Οι τράπεζες μας είναι καρά χρεοκοπημένες και πάνε κάθε τέλος του μήνα για χρηματοδότηση στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα σαν επαίτες με απλωμένο χέρι. Ταυτόχρονα ψάχνουν πώς θα συγχωνευτούν με υγιείς δημόσιες τράπεζες (ναι καλά ακούσατε, υγιείς δημόσιες τράπεζες όπως το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) για να απομυζήσουν τα κεφάλαιά τους και να ρεφάρουν.... Και όλα αυτά μετά από τεράστιες χρηματοδοτήσεις που πήραν από το κράτος, χρηματοδοτήσεις οι οποίες θα έφταναν για να εξαγοράσει το κράτος όλες τις τράπεζες δύο και 3 φορές, αλλά παραδόξως αντί να τις εξαγοράσει τους χαρίζει ακόμη περισσότερα (βλέπε ΤΤ). Οι ελληνικές κυβερνήσεις ήδη θα έπρεπε να είναι ποινικά υπόλογες.

Τα παιδιά του Πειραιά

Πηγή: grsail

Θαυμάστε τους:

Προβόπουλος ο κύριος Τ+10 έχει 225.701 μετοχέςτης Πειραιώς που αγόρασε αντί 4.289.713 € και σήμερα αξίζουν 735.785€

ζημιά: 3,55 εκ. €

Πανταλάκης ο Δούρειος Ίππος στην Αγροτική Τράπεζα έχει 296.972 μετοχές της Πειραιώς που αγόρασε αντί 4.606.689 € και σήμερα αξίζουν 968.129€

ζημιά: 3,64 εκ. €

Γεωργανάς ή Jack the Knife έχει 506.755 μετοχές της Πειραιώς που αγόρασε αντί 7.781.188 € και σήμερα αξίζουν 1.652.021€

ζημιά: 6,13 εκ. €

Λυσιμάχου ο άνθρωπος του Σημίτη έχει 99.902 μετοχές της Πειραιώς που αγόρασε αντί 1.888.311 € και σήμερα αξίζουν 325.680€!!

ζημιά: 1,56 εκ.€

Τέλος ο Ιωάννης Β. Βαρδινογιάννης ο συμμαθητής και φίλος του Παπακωνσταντίνου έχει άγνωστο αριθμό μετοχών της Πειραιώς που τον Οκτώβριο άξιζαν Χ x 13,45€ και τώρα αξίζουν X x 3,26€

ζημιά 75%....

Συνολικά τα τελευταία χρόνια 133 στελέχη της Πειραιώς αγόρασαν 15.193.488 μετοχές της Πειραιώς αντί 236 εκ €. Απ΄αυτές πούλησαν 2.480.985 μετοχές αντί 39 εκ. €. Μετά τον Οκτώβριο τους έμειναν στα χέρια 12.712.503 μετοχές που τους είχαν κοστίσει 196.960.272 €. Αυτές οι μετοχές άξιζαν τον Οκτώβριο (13,45€) 171 εκ.€ και σήμερα αξίζουν 41 εκ. €

ζημιά: 155 εκ.€

Έχουν ξεμείνει από ρευστό και δεν μπορούν να κάνουν τα παιχνίδια τους!!! Έτσι λοιπόν με τόσα δικά τους παιδιά σε καίριες θέσεις άλλων Τραπεζών είναι δυνατόν να μην ψάχνονται όλοι αυτοί να ρεφάρουν ή έστω να απεγκλωβιστούν;

ΥΓ. Όλα τα στοιχεία είναι από τη σελίδα του www.capital.gr που αρχειοθετεί όλες τις ανακοινώσεις αγοράς μετοχών από στελέχη εταιριών. Οι αγορές μετοχών από στελέχη εταιριών πρέπει να ανακοινώνονται στο ΧΑΑ για να αποφευχθούν παιχνίδια με τις τιμές των μετοχών... λέμε τώρα...

.

Αυθαιρεσία, συνταγματικά ξεκρέμαστη, ωμή βία

Πηγή: ΕλευθεροτυπίαΤου ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Πυρά κατά των εξαγγελιών Λοβέρδου ότι θα καταργήσει αναδρομικά με νόμο όλες τις διαιτητικές αποφάσεις που έδωσαν στους εργαζομένους αυξήσεις μεγαλύτερες από εκείνες που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, εξαπολύουν οι εργατολόγοι.

Και αυτό γιατί όπως εξηγούν, ειδικά στις περιπτώσεις που έχουν καταβληθεί τα οριζόμενα ποσά των αυξήσεων, υπάρχει προσβολή αποκτηθέντος περιουσιακού δικαιώματος, όπως δέχονται ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια. Κάποιοι μάλιστα (Αρις Καζάκος) μιλούν για «αυθαίρετη και ωμή βία» της κυβέρνησης σε βάρος των εργαζομένων.

Ο υπουργός Εργασίας Ανδ. Λοβέρδος επιμένει ωστόσο ότι είναι συνταγματική η κατάργηση των διαιτητικών αποφάσεων που έχουν εκδοθεί, παρά το «πάγωμα» μισθών που επιβάλλει το Μνημόνιο. Επικαλείται μάλιστα ως «πρότυπο» την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε πρόσφατα η ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις.

Δύο εβδομάδες νωρίτερα ο υπουργός απέσυρε διάταξη στο Ασφαλιστικό, με την οποία καταργούνταν η μονομερής προσφυγή στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ). Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν ενώπιόν του για έκδοση απόφασης 36 υποθέσεις κλαδικών συμβάσεων εργασίας.

Οι απαιτήσεις του κεφαλαίου οδηγούν σε μακροχρόνια κρίση

Πηγή: Περιοδικό Ρεύμα Ιούλιος 2010

του Ηλία Ιωακείμογλου

Τα χρηματοοικονομικά προϊόντα, όπως και το χρήμα, αποτελούν δικαίωμα επί της μελλοντικής παραγωγής, δικαίωμα επί του μελλοντικού εισοδήματος που πρόκειται να παραχθεί από την πραγματική οικονομία, δηλαδή από την εργασία και τα μέσα παραγωγής που αυτή θέτει σε κίνηση προκειμένου να παραχθούν εμπορεύματα. Τα χρηματοοικονομικά προϊόντα αποτελούν "πλασματικό κεφάλαιο" (κατά την έκφραση του Μαρξ) του οποίου η συσσώρευση αποσυνδέεται από την συσσώρευση του πραγματικού κεφαλαίου, της πραγματικής παραγωγής που παράγει τα εισοδήματα που τελικά θα μοιραστούμε. Αυτή η ιδιότητα των χρηματοοικονομικών προϊόντων, του πλασματικού κεφαλαίου, των χάρτινων ομοιωμάτων του πραγματικού κεφαλαίου, αποτελεί το θεμέλιο της σημερινής κρίσης: Η συσσώρευση όλων αυτών των χρηματιστικών τίτλων που κλήθηκαν να λει­τουργήσουν ως κεφάλαιο στη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών, βρέθηκε τελικά σε αναντιστοιχία με την προσδοκώμενη μελλοντική παραγωγή της πραγματικής οικονομίας. Πιο συγκεκριμένα, το δικαίωμα επί της μελλοντικής παραγωγής που αντιπροσωπεύουν τα χρηματοοικονομικά προϊόντα και το συσσωρευμένο πλασματικό κεφάλαιο, διογκώθηκε σε τέτοιο βαθμό ­ιδιαίτερα χάρη στα χρηματοπιστωτικά παράγωγα-ώστε υπερέβαινε πλέον το ύψος της προσδοκώμενης μελλοντικής παραγωγής, το ύψος του μελλοντικού εισοδήματος που είναι ικανή να παράξει η πραγματική οικονομία. Από τη στιγμή που αυτό έγινε αντιληπτό, είχε ξεκινήσει η κρίση.

"Oχι πια άλλη λιτότητα!"

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ

του Γ. Δελαστίκ

Ωμός ο εκβιασμός του ΔΝΤ και της ΕΕ επί της Ουγγαρίας. Τόλμησε η νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπαν να φέρει αντιρρήσεις στις υποδείξεις τους για νέα μέτρα λιτότητας και αμέσως διέκοψαν τις συνομιλίες για τη χορήγηση δανείου προς τη Βουδαπέστη, στερώντας της μάλιστα την πρόσβαση στα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ που απομένουν από το δάνειο των 20 δισ. που της έχουν χορηγήσει από το 2008. Και αυτό, παρόλο που η Ουγγαρία είχε το 2009 έλλειμμα μόλις 4% του ΑΕΠ (πολύ κάτω του μέσου όρου της ΕΕ που ήταν 6,8% του ΑΕΠ) και δημόσιο χρέος 78,3% του ΑΕΠ της - ίδιο δηλαδή με τον μέσο όρο του χρέους των χωρών της ευρωζώνης το οποίο ανήλθε το 2009 στο 78,7% του ΑΕΠ.

Ενθουσιασμένη ήταν προχθές η υπερσυντηρητική γερμανική εφημερίδα "Ντι Βελτ" σε κύριο άρθρο της με τη στάση του ΔΝΤ. "Η Ευρώπη έχει τον σωστό εταίρο", πανηγύριζε ήδη από τον τίτλο του άρθρου και ανέλυε το γιατί: "Το ΔΝΤ έχει πάνω απ' όλα την πολιτική ανεξαρτησία και την πείρα να κατευθύνει την επιβολή μέτρων λιτότητας από το εξωτερικό... Τέτοια αποτελεσματική πίεση δεν θα μπορούσε να ασκήσει η Κομισιόν της ΕΕ και ακόμη λιγότερο οι χώρες - μέλη του ευρώ, γιατί στην ευρωπαϊκή λέσχη μετρούν οι εθνικές διαθέσεις και οι πολιτικές συμμαχίες τουλάχιστον όσο και οι οικονομικοί παράγοντες" υπογράμμιζε η δεξιά γερμανική εφημερίδα.

Για την διάλυση της νομισματικής ένωσης

Πηγή: ΕΝΤΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
του Η. Ιωακείμογλου

 Ευχαριστούμε πολύ τη φίλη Ε.Σ που είχε την υπομονή να το δακτυλογραφήσει και να μας το στείλει

Η Αριστερά της Δευτέρας Παρουσίας

Η πρόταση που είναι η επικρατέστερη στους κόλπους του Σύριζα για την έξοδο από την κρίση, αναφέρεται στην προοδευτική μεταρρύθμιση της νομισματικής ένωσης, ιδιαίτερα με την θέσπιση ευρωπαϊκού προϋπολογισμού ο οποίος θα μετέφερε σημαντικούς πόρους προς τις περιοχές που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την αλλαγή του χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και την μετατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας.

Μια τέτοια στρατηγική προοδευτικής μεταρρύθμισης της ευρωζώνης θα απαιτούσε την ριζική αλλαγή του ταξικού και πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ως εκ τούτου, θα απαιτούσε μακροχρόνιους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Η πρόταση αυτή καλεί τις υποτελείς κοινωνικές τάξεις σε μακροχρόνιους αγώνες την στιγμή κατά την οποία αντιμετωπίζουν ραγδαία και συνολική επιδείνωση των όρων εργασίας και ζωής τους. Όμως οι υποτελείς τάξεις σήμερα, είναι κάποιος που τον σπρώχνουν στον γκρεμό και η μόνη κίνηση που του απομένει είναι να πιάσει τον εχθρό του από τον λαιμό. Κάτι πρέπει λοιπόν να συμβεί και να συμβεί τώρα. Για τον λόγο αυτό, η αναφορά σε μακροχρόνιους αγώνες δεν πρόκειται να συγκινήσει τους εργαζόμενους, θα βγάλει τον Σύριζα εκτός συγκυρίας και θα τον θέσει σε τροχιά ιστορικής παρακμής.