Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Η εύκολη και η δύσκολη επιλογή


Πηγή: ΑΥΓΗ
Χρήστου Δημήτρης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 01/07/2010
«Για να υπάρχει κοινωνικό κράτος πρέπει να υπάρχει ανεξάρτητο κράτος», τόνισε πρόσφατα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Απόστολος Κακλαμάνης. Ο κ. Κακλαμάνης ένιωσε την ανάγκη να διευκρινίσει, πως αυτά που λέει δεν αποτελούν αντίφαση με τη στάση του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου τους τελευταίους μήνες. Ευτυχώς που το διευκρίνισε, γιατί εμείς είχαμε παρεξηγήσει τους βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και νομίζαμε, πως όλη αυτή η πολιτική είναι άκρως αντιφατική.
ΛΑΘΟΣ κάναμε και εμείς. Εδώ, δεν υπάρχει καν πολιτική. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου υπόγραψε την ολοκληρωτική παράδοση της χώρας στους δανειστές μας, αγοράζοντας χρόνο για να κάνει πως κυβερνάει, όταν ο μοναδικός στόχος της στην πραγματικότητα, είναι να μαζεύει τις δόσεις του δανείου και να παραμένει ως διαχειριστική εξουσία με την άδεια των δανειστών μας. Ναι, δεν συμφωνούμε με τα μέτρα, αλλά δεν μπορούμε να ρίξουμε την κυβέρνηση, λένε στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις οι βουλευτές της πλειοψηφίας! Μπορούν να ρίξουν τους Έλληνες στη μιζέρια και τη φτώχεια, μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα στην ουσιαστική ολοκληρωτική χρεωκοπία και την πτώχευση. Αυτό το θεωρούν ευκολότερο, από το να ρίξουν την κυβέρνηση.

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ

 "ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ"


"Η σημερινή πώληση ομολόγων αξίας 3,5 δις ευρώ με επιτόκιο 3,65 % από την Ισπανία - που βρίσκεται σε θέση πίεσης από τις "αγορές" ανάλογη με της Ελλάδας πριν τέσσερις μήνες, αντιμετωπίζει την ανακοίνωση της Moody's ότι θα την υποβαθμίσει και αρνείται να προσφύγει στον Μηχανισμό των ΔΝΤ και ΕΕ - υπογραμμίζει την πλήρη ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης ακόμα και στα πλαίσια μιας "ευρωπαϊκής" πολιτικής να αμυνθεί στοιχειωδώς για την ελληνική κοινωνία και οικονομία, με την καταστροφική προσφυγή της στο ΔΝΤ και την ΕΕ.

Αποτέλεσμα αυτής της προσφυγής είναι το Μνημόνιο που οδηγεί σήμερα στην κατακρήμνιση των ασφαλιστικών και εργασιακών κατακτήσεων. Δεν θα πληρώσει ο λαός ούτε τις πολιτικές ούτε την ασύλληπτη ανευθυνότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου. Κάθε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που θα υπερψηφίσει τις νομοθετικές ρυθμίσεις για τα ασφαλιστικά και τα εργασιακά θα είναι συνένοχος χωρίς ελαφρυντικά. Ο λαός έχει ψήφο και δεν ξεχνά".

Aσκηση..χρεοκοπίας για τις ελληνικές τράπεζες


πηγή Βanks news

Ευρωπαϊκό «χαστούκι» δέχονται οι ελληνικές τράπεζες, καθώς η Κομισιόν σχεδιάζει να περιλάβει στα stress tests που αρχίζουν τις επόμενες ημέρες στις μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης και το σενάριο της χρεοκοπίας ευρωπαϊκών κρατών, με πρώτη βεβαίως την Ελλάδα, προκειμένου να μετρήσει την αντοχή τους σε αυτό τον κίνδυνο!

Το πρακτορείο Bloomberg αποκάλυψε χθες έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το οποίο θα συζητήσουν σε δύο εβδομάδες (12-13 Ιουλίου) οι υπουργοί Οικονομικών των «27», σύμφωνα με το οποίο τα stress tests που αποφασίσθηκε από τους ηγέτες της Ευρώπης να διεξαχθούν άμεσα θα πρέπει:

Η ταύτιση ταξικής και πολιτικής εξουσίας



Μια σχετικά απλή αλλά τεκμηριωμένη περιγραφή της σύμφυσης οικονομικής (ταξικής) και πολιτικής (διαχειριστικής) εξουσίας του καπιταλισμού, του Β. Βιλιάρδου στο «sofokleous10» με τίτλο «Η ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ», έφερε στην επιφάνεια με υπόκωφο τρόπο τα σημάδια της γοργής παρακμής του συστήματος.

Το άρθρο περιγράφει με αρνητικό τρόπο το πέρασμα της εξουσίας διαχείρισης του συστήματος από τη πολιτική στην οικονομική ολιγαρχία, αρχικά αφανώς και υπόγεια αλλά στη πραγματικότητα άμεσα.

Φυσικά δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα σε αυτό από την Ελλάδα όπου η Τρόικα (και μαζί της τα διεθνή χρηματιστηριακά κονσόρτσιουμ) κυβερνά και η κυβέρνηση εκτελεί, η δε Βουλή ασχολείται με τα αρχαία της τα λούσα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΟΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ



Το νέο καθεστώς που επιβλήθηκε στη χώρα μας από την τρόικα και εκπροσωπείται από τη δοσίλογη κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να ανακόψει τη λαϊκή οργή. Με την αμέριστη βοήθεια των «μεγάλων» ΜΜΕ των εργολάβων και των εφοπλιστών, αλλά ακόμη και «ανανεωτικών» πολιτικών εγχειρημάτων, επιχειρεί να θέσει εκτός νόμου το δικαίωμα της απεργίας – που είναι πλέον ιερό μόνο όταν... δεν ασκείται.

Η λυσσαλέα επίθεση του μαύρου αυτού μετώπου στα συνδικάτα των ναυτεργατών και στο ΠΑΜΕ εξαιτίας της απεργίας στο λιμάνι είναι χαρακτηριστική της κατρακύλας όχι μόνο των γερμανοτσολιάδων της ΔΝΤ και της ΕΕ, αλλά και των δήθεν ανεξάρτητων σχολιαστών διαφόρων χώρων - από τους υπαλλήλους του κ. Αλαφούζου ως τους εκφραστές μιας «δημοκρατικής αριστεράς» τύπου κ. Α. Νεφελούδη. Ταυτόχρονα, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Όπως στην προχτεσινή γενική απεργία, όπου οι ένστολοι του ΔΝΤ και της ΕΕ άσκησαν και πάλι χημικό-βιολογικό πόλεμο εναντίον των διαδηλωτών, στη δε Ομόνοια έφτασαν να κυνηγούν και να χτυπούν κόσμο δίπλα στις ράγες του μετρό.

Η ανακάλυψη κρυφών χρεών απειλεί την Ελλάδα με απόκλιση απ’ τους στόχους


Πηγή: sofokleous10
Σε παλαιότερο άρθρο είχα παρουσιάσει σε αποκλειστικότητα στοιχεία που έδειχναν πως οι δημοσιονομικοί στόχοι που αναγκάστηκε να θέσει η Ελλάδα, προκειμένου να λάβει το πακέτο στήριξης, ήταν οι πιο δύσκολοι που είχε αναλάβει κράτος στη μοντέρνα οικονομική ιστορία. Δεν υπάρχει κάτι κακό με το να είναι κανείς φιλόδοξος, αρκεί να μην υπάρχουν ρήτρες που να του προκαλούν πρόβλημα στην περίπτωση που οι φιλόδοξοι στόχοι του δεν επαληθευτούν, κάτι που, δυστυχώς, ισχύει στην περίπτωση της Ελλάδας, καθώς κινδυνεύει να θεωρηθεί ότι απέτυχε να υλοποιήσει τους στόχους που έχει θέσει, με αποτέλεσμα να εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ το αν και με ποιους νέους όρους θα συνεχιστεί η παροχή οικονομικής στήριξης.

Ένας κανόνας που έχω μάθει ότι ισχύει στον οικονομικό προγραμματισμό λέει ‘μην προγραμματίζεις τις αυριανές σου κινήσεις με βάση τη σημερινή σου κατάσταση αλλά με βάση αυτήν στην οποία προβλέπεις να βρίσκεσαι αύριο’. Πρόκειται για έναν κανόνα τον οποίο η Ελλάδα δε φαίνεται να έλαβε υπόψη της όταν συμφωνούσε για την υιοθέτηση του βασικού στόχου μείωσης του κρατικού ελλείμματος στο 8% στο 2010, καθώς δεν προέβλεψε την πιθανότητα ‘ανακάλυψης’ νέων ελλειμμάτων και χρεών από το ΔΝΤ αλλά ούτε και το ενδεχόμενο μίας διπλής ύφεσης της διεθνούς οικονομίας.

Αν έχει γίνει κάτι απολύτως φανερό στο ευρύ κοινό, εξαιτίας της ελληνικής κρίσης, είναι πως η λογιστική των κρατών είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, δημιουργική με αυτήν των πολυεθνικών εταιριών. Το κράτος έχει μία σειρά επιλογών για το πώς θα παρουσιάσει, νομίμως, τα οικονομικά του στοιχεία προς τα έξω και μερικές φορές η παρουσίαση μπορεί να παίξει μεγαλύτερο ρόλο στην χρηματοπιστωτική πορεία μίας χώρας απ’ ότι η πραγματική της οικονομική κατάσταση.

Η οικονομική «δυστοπία» της Ευρώπης: Ο δρόμος της «Νέας λιτότητας»


Πηγή:ciaoant1

Δημοσιεύουμε, μεταφρασμένο στα ελληνικά, ένα άρθρο του κεντροαριστερού Michael Hudson, γραμμένο λίγο πριν τη σύνοδο των G20, που λέει πολλές αλήθειες, και αξίζει να διαβαστεί, παρά το αρκετά μεγάλο μέγεθος του:

Η οικονομική «δυστοπία» της Ευρώπης: Ο δρόμος της «Νέας λιτότητας»

Η Ευρώπη διαπράττει οικονομική αυτοκτονία - και δε θα δυσκολευτεί να βρει συμμάχους στη σύνοδο των G-20 αυτό το Σαββατοκύριακο στο Τορόντο. Παρά την όξυνση της Μεγάλης ύφεσης που προχωρά ολοταχώς προς το να γίνει το Μεγάλο Κραχ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Jean-Claude Trichet και οι πρωθυπουργοί από τον David Cameron της Βρετανίας, τον Γιώργο Παπανδρέου της Ελλάδας (Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) και τον οικοδεσπότη πρόεδρο του Καναδά, των Συντηρητικών Stephen Harper, ζητούν περικοπές των δημοσίων δαπανών.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες παίζουν έναν διφορούμενο ρόλο. Η κυβέρνηση Obama είναι υπέρ της περικοπής της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων, που την αποκαλεί "εξισορρόπηση του προϋπολογισμού". Η Wall Street απαιτεί "ρεαλιστικές" αποσβέσεις των κρατικών και τοπικών συντάξεων σύμφωνα με την «ικανότητα πληρωμής» (δηλαδή, της δυνατότητας χρηματοδότησης των συντάξεων χωρίς να υπάρχει φορολόγηση ακίνητης περιουσίας, του χρηματικού κεφαλαίου ή όσων ανήκουν στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια). Αυτές οι τοπικές συντάξεις έχουν αφεθεί χωρίς χρηματοδότηση, διότι οι κοινότητες καταργούν το φόρο ακίνητης περιουσίας [που θα μπορούσε να τις χρηματοδοτήσει]. Χωρίς να υπάρξουν ζημιές για τους τραπεζίτες ή άλλους κατόχους υποθηκών, δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να μπορέσει να βρεθεί χρηματοδότηση για αυτές τις συντάξεις. 

Nine Myths about State Bankruptcies


Going bust is not always the end of the world. In fact, it has its advantages


Πηγή: IP GLOBAL
by Heribert Dieter | 28.06.2010

Eurozone governments did everything in their power to prevent Greece’s bankruptcy. It remains unclear, though, why Brussels and other capitals are so worried about the default of an E.U. country. Bankruptcy is probably the best way to rescue a national economy from excessive debt. The current discussion is rife with misunderstandings.

One. State bankruptcies are rare

This is not true—unfortunately. Economic history is replete with instances of national bankruptcy. A few countries have even gone bankrupt several times, though others have never had to take this step. Between 1550 and 1800 France declared insolvency eight times, and French kings were fond of solving the problem of excessive debt by beheading their most important creditors. 250 cases of state bankruptcy were recorded for the period 1820–2004. And it was not always the same national economies, either: a total of 106 different states defaulted in this period.
Mexico’s default in 1982 was followed by 70 other national bankruptcies, of which 34 involved African countries and 29 struck states in Latin America. Prior to the Latin American debt crisis, it was commonly believed that states could not become insolvent. In the late 1970s, Walter Wriston, longstanding CEO of Citigroup and one of the most powerful bankers in the world, remarked tersely: “Countries do not go bankrupt.” In formal terms, he was right. States remain solvent if their debts are not denominated in a foreign currency. But after considering whether the political and economic costs are higher for servicing the debt or for defaulting, the political leaders of a country may decide to halt payments of interest and principal. In other words, states can indeed become insolvent. In the midst of a crisis, though, their actions are above all determined by an unwillingness to pay rather than an inability: governments, especially democratically elected ones, are often reluctant to impose new sacrifices on their citizens.

Το ευρώ στην εντατική


πηγή ΝΤΟΙΤΣΕ ΒΕΛΕ

Ευθανασία ή γιατροσόφια από το ιατρείο της γιαγιάς; Πολιτικοί και οικονομολόγοι προβληματίζονται για το ποια συνταγή θα ακολουθήσουν για να βγάλουν το ευρώ από το κώμα
Η γιγαντιαία ομπρέλα σωτηρίας του ευρώ και η αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από αδύναμες οικονομικά χώρες της Ευρωζώνης κατάφεραν να σταθεροποιήσουν κάπως την τιμή του κοινού νομίσματος. Δεν επανέφεραν όμως την χαμένη εμπιστοσύνη των χρηματαγορών. Το καπέλο για τα ομόλογα υπερχρεωμένων κρατών συνεχίζει να βρίσκεται σε δυσθεώρητα ύψη. Το ευρώ ασθενεί βαρέως. Πρόκειται για βαριά γρίπη ή για ανίατη ασθένεια; Και ποιο είναι το φάρμακο; Η ευθανασία ή γιατροσόφια που κυκλοφορούν στην αγορά;

«Παραβιάστηκε από τους πολιτικούς»
 Ο ευρωβουλευτής Ελμαρ Μπροκ ασκεί αυτοκριτική.

Η πολιτική της έντασης

του Σπ. Μαρκέτου

Ξεκινώντας το πολύ σημαντικό βιβλίο του, Σφυρηλατώντας τη δημοκρατία. Η ιστορία της αριστεράς στην Ευρώπη, 1850-2000 (Σαβάλλας, Αθήνα 2010), ο ριζοσπάστης ιστορικός Τζεφ Έλυ ανιχνεύει, στην πορεία αυτού του ενάμιση αιώνα, στιγμές σαν τη δική μας:
Σε κάποιες χρονικές περιόδους και περιστάσεις, οι κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις μοιάζουν αδρανείς και παγιωμένες. Η κουλτούρα σημαίνει την προβλέψιμη και αδήριτη αναπαραγωγή αυτού που «είναι». Αξιώνει την αλήθεια της παράδοσης κι εγκρίνει το ένα ή το άλλο γνώριμο μέλλον, που δεν αποτελεί παρά επανάληψη ενός φυσικοποιημένου παρελθόντος («πάντοτε έτσι γινόταν»). Η πολιτική γίνεται μηχανισμός συντήρησης και ρουτίνας. Η εικόνα ενός διαφορετικού μέλλοντος εκτοπίζεται στο χώρο της φαντασίας, ώσπου εύκολα παραμερίζεται. Ρωγμές και σχισμές δεν είναι εύκολο να βρεθούν.